فردریک داگلاس (۱۸۱۸ – ۱۸۹۵) از پیشگامان جنبش لغو برده‌داری بود. او که در مریلند، برده زاده شده بود، بعدها به شمال گریخت و داستان زندگی‌اش را نوشت و نشریه «ستاره شمال» را منتشر کرد.

داگلاس، که اولین آمریکایی سیاه‌پوست بود که عهده‌دار سمت‌های مهمی در دولت آمریکا شد، در آخرین سخنرانی عمومی‌اش، که سال ۱۸۹۴ در ماساچوست ایراد کرد، به مرور وضعیت سیاه‌پوستان در دوران پس از آزادی پرداخت و گفت: «در هیچ کجای دنیا هیچ مردمی در شرایطی نامطلوب‌تر از بردگان ما در ایالات جنوبی آزاد نشدند؛ شرایطی که برای تکامل ذهنی، اخلاقی و جسمی بسیار نامساعد بود.»

واقعیت این بود که تمام آنچه تا آن زمان صورت گرفته بود برای رسیدن سیاه‌پوستان به حقوق کامل‌شان کافی نبود. با این‌همه داگلاس پیشرفت‌های سه دهه اول آزادی را چشمگیر می‌دانست و با باور به حمایت قانون اساسی و خوشبینی به آینده به تحولات منفی جنوب توجهی نداشت؛ در آغاز قرن بیستم تمام دولت‌های جنوب سیاه‌پوستان را از حق رأی‌دادن محروم کردند- اقدامی که مغایر با قانون اساسی بود. او مقاومت شماری از صاحبان مشاغل در جنوب مقابل سیاه‌پوستان را نشان پیشرفت می‌دانست، حال آن‌که سفیدپوستان در حال تدوین سیستمی بودند تا برتری‌شان را تضمین کند؛ سیستمی که تا جنگ جهانی دوم ادامه داشت و به کندی برچیده شد.

«سخنرانی در انجمن مبلغان آمریکایی» را با ترجمه آموزشکده توانا به فارسی، به رایگان بخوانید!