مجارستان تاریخ طولانی و پر‌فراز‌و‌شیبی مملو از سرکوب و طغیان دارد. ارتش شوروی این کشور را در پایان جنگ دوم جهانی اشغال کرد و در سال ١۹۴۹ یک حکومت دست‌نشانده شوروی بر مجارستان حاکم شد.
ایمر ناگی، نخست‌وزیر ضد شوروی، در سال ١۹۵۵ وادار به کناره‌گیری و اعدام شد. پیکر او و صدها مبارز دیگر در یک گور دسته‌جمعی بی‌نام‌‌ونشان دفن شدند. در سال ۱۹۵۶ مردم مجارستان علیه شوروی به پا خاستند؛ ولی شوروی آن‌ها را سرکوب کرد.
رهبران کمونیست مجارستان که عاملان انقلاب ۱۹۵۶ را خس و خاشاک و خائن می‌خواندند، وقتی در دهه هشتاد میلادی نسیم آزادی‌خواهی در اروپا وزیدن گرفت تغییر موضع دادند. آن‌ها بالاخره در سال ۱۹۸۹ اعتراف کردند که انقلاب ۱۹۵۶ یک جنبش مردمی برای استقرار دموکراسی بوده است.
در ١۶ ژوئن ۱۹٨۹ بقایای پیکر ایمر ناگی و دیگر رهبران انقلاب با تشریفاتی باشکوه بازتدفین شد. در این مراسم که بیش از ۳۰۰ هزار نفر از مردم مجارستان در آن شرکت کردند، سخنرانی ویکتور اوربان – نماینده فیدز (فدراسیون جوانان دموکرات) – با ابزار احساسات و تشویق مکرر مردم مواجه شد. او در سخنرانی‌اش گفت: «اگر به خودمان، به معنویت و قدرتمان باور داشته باشیم می‌توانیم به دیکتاتوری کمونیست خاتمه دهیم.»
اوربان که آن زمان یک فعال برجسته و لیبرال بود، بعدها در سال ۲۰۱۰ به نخست‌وزیری مجارستان رسید و یک راست‌گرای افراطی و طرفدار سیاست‌های ضدمهاجرتی شد. او همچنین از منتقدان اتحادیه اروپا و نزدیک به ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، است. موضع‌گیری‌های جنجالی او در این سال‌ها خشم بسیاری از مردمان کشورش را برانگیخت.
کتاب «بازتدفین ایمر ناگی»را با ترجمه آموزشکده توانا به فارسی، به رایگان دانلود کنید و بخوانید!