«کشورهایی که دین رسمی ندارند را می‌شود در دو گروه تقسیم‌بندی کرد. یکی کشورهایی که لیبرال هستند و به طور مستقیم یا غیر مستقیم تحت تاثیر این اندیشه هستند، کشورهایی که حاکم را از مقام قدسی به پایین آوردند و تبدیل به یک انسان زمینی کردند و ایده محدودکردن قدرت را به ثمر رساندند. که این خود یک دستاورد بزرگی است. گروه دیگر کشورهایی مثل کرده شمالی اما علی‌رغم اینکه دین رسمی ندارند اما حکومت در آن به حد خدایی‌کردن می‌رسد. همینطور کشور چین؛ اینها در واقع روی کاغذ دین رسمی ندارند اما به گونه‌ای یک نوع دین رسمی دارند و عملا آزادی مذهبی دیگر را محدود کرده‌اند. نتیجه اینکه صرف گذرکردن از ادیان ابراهیمی برای ما کافی نیست و دستاوردی در بر ندارد. دستاورد این است که حقوق فردی به رسمیت شناخته شود.»
در این برنامه از زبان محمد ماشین‌چیان، پژوهشگر بشنوید.
این برنامه قسمتی از بگو-بشنو -۴۱ با عنوان «بگو-بشنو، ۴۱: دین رسمی در کشورهای غربی چیست؟» است که ۴ بهمن ۱۴۰۲ در اتاق کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.